Heto ang mga panahon na kailangan ko ng isang taong madadamayan. Kailangan kita. Nasaan ka na?
Minsan mapapatanong ka na lang: Bakit? Why do certain things happen?
Hindi pa man nakahihilom ang sugat, dinagdadagan pa ito ng panibagong lalim.
Hilo.
Lito.
Lutang.
Hinahanap ang mga kasagutan.
Naghihintay.
Naghahanap araw-araw ng panibagong rason para mabuhay.
Ito talaga ang panahon...panahon ng walang kasiguraduhan... walang madamayan...
Pasasaan pa man, aasa na lang sa ihahatid ng panibagong bukas.
Kakapit. Kakapit. Kakapit.
Magsisimula sa maliliit na yapak hanggang sa isusuko na ang sarili sa pagtitiwala na may nakalaang kasiyahan pang makakamit bukas.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment