I have to stop being emotional. (There are things meant to be unsaid. Masking my real emotions. Pretending not to be suffering, hurting.)
I have to start caring less. (Will not show you that I care but I'll continue loving you.)
I have to start loving myself more. (So that when the right time comes, I'll be good enough for you.)
I have to... not that I want to... but i need to.
Emo %@!
Monday, February 22, 2010
Few small steps and a leap of faith
Heto ang mga panahon na kailangan ko ng isang taong madadamayan. Kailangan kita. Nasaan ka na?
Minsan mapapatanong ka na lang: Bakit? Why do certain things happen?
Hindi pa man nakahihilom ang sugat, dinagdadagan pa ito ng panibagong lalim.
Hilo.
Lito.
Lutang.
Hinahanap ang mga kasagutan.
Naghihintay.
Naghahanap araw-araw ng panibagong rason para mabuhay.
Ito talaga ang panahon...panahon ng walang kasiguraduhan... walang madamayan...
Pasasaan pa man, aasa na lang sa ihahatid ng panibagong bukas.
Kakapit. Kakapit. Kakapit.
Magsisimula sa maliliit na yapak hanggang sa isusuko na ang sarili sa pagtitiwala na may nakalaang kasiyahan pang makakamit bukas.
Minsan mapapatanong ka na lang: Bakit? Why do certain things happen?
Hindi pa man nakahihilom ang sugat, dinagdadagan pa ito ng panibagong lalim.
Hilo.
Lito.
Lutang.
Hinahanap ang mga kasagutan.
Naghihintay.
Naghahanap araw-araw ng panibagong rason para mabuhay.
Ito talaga ang panahon...panahon ng walang kasiguraduhan... walang madamayan...
Pasasaan pa man, aasa na lang sa ihahatid ng panibagong bukas.
Kakapit. Kakapit. Kakapit.
Magsisimula sa maliliit na yapak hanggang sa isusuko na ang sarili sa pagtitiwala na may nakalaang kasiyahan pang makakamit bukas.
Subscribe to:
Posts (Atom)